Ο συνάδελφος των ΕΠΑΛ, που παραιτήθηκε εξ αιτίας του bullying που του ασκούσαν οι μαθητές, στην γνωστή επιστολή αναφέρθηκε και στα κινητά των μαθητών : «Ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται στα «έξυπνα τηλέφωνα» αυτή την ασύμμετρη και ποιοτικά πολύ αναβαθμισμένη απειλή που διαφοροποιεί την εποχή μας από προηγούμενες. Ουσιαστικά η διαπαιδαγώγηση ξεφεύγει από τα χέρια των εκπαιδευτικών και της οικογένειας και μετατοπίζεται σε άγνωστους, μακρινούς και συχνά απόκοσμους «ινφλουένσερς», τράπερ, ακροδεξιές οργανώσεις, παιδεραστές, ή απλά «τσόκαρα» κάθε είδους.
Οι συσκευές αυτές είναι άκρως εθιστικές ενώ ο τρόπος χρήσης τους με τα διάσπαρτα εικονίδια, ποπ απ, καμπανάκια και «χρωματάκια» ευθύνονται για ένα είδος επίκτητης διάσπασης προσοχής, νοητικής στέρησης και καταθλιπτικών επεισοδίων. Όλα αυτά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα αλλά και εύκολα παρατηρήσιμα. Τα έξυπνα κινητά δεν είναι συσκευές για ανήλικους. Δε τα χρειάζονται και τους κάνουν πολύ κακό. Τόσο κακό που θα πρέπει να πιέσουμε ώστε να ψηφιστεί ένας νόμος που να απαγορεύεται η αγορά και χρήση σε κάτω των 18 ετών».
Δεν βλέπω κάποιο λάθος σ’ αυτά που λέει ο συνάδελφος. Θα ήθελα όμως να επισημάνω τα εξής που αφορούν το μεγαλύτερο μέρος των μαθητών (ευτυχώς πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις):
1. Το Υπουργείο Παιδείας απαγορεύει να έχουν οι μαθητές στο Λύκειο μαζί τους το κινητό. Φυσικά εδώ μπορούμε να γελάσουμε. Είναι σαν να λες απαγορεύεται οι μαθητές να αναπνέουν. Οι μαθητές με τα κινητά ξυπνάνε, με τα κινητά κοιμούνται, με τα κινητά τρώνε, με τα κινητά περπατάνε, με τα κινητά σκέφτονται … και μπορούμε να τους απαγορεύσουμε να τα έχουν στο Λύκειο ; Δυστυχώς πρέπει να αποδεχτούμε την πραγματικότητα ότι θα τα έχουν μαζί τους στο Λύκειο ότι κι αν κάνουμε.
2. Αφήνει ένα παραθυράκι η εντολή του Υπουργείου, ας τα έχουν στην τσάντα τους αλλά να μην τα βγάζουν καθόλου. Κι αυτό είναι παραμυθάκι. Τα βγάζουν και θα τα βγάζουν και στο διάλλειμα, και στο μάθημα και στο περπάτημα και πάντα. Δυστυχώς το μυαλό τους είναι συνεχώς στο κινητό. Και εδώ συμβαίνει και το παράξενο που είναι αντίθετο προς την Φύση, να έχουν τα αγόρια το μυαλό τους στο κινητό και όχι στα κορίτσια και αντίστροφα.
3. Μήπως απορείτε τι γίνεται με το μάθημα ; Κάπου θα χωρέσει κι αυτό παράλληλα με το κινητό. Μετά από ένα διάλλειμα που με την προσήλωση στην μικρή οθόνη του κινητού έχει κουράσει τον μαθητή παρά τον έχει ξεκουράσει, θα προσέξει όσο αντέχει πλέον στο επόμενο μάθημα, νοιώθοντας την επιθυμία να κοιτάξει και πάλι το κινητό, θα είναι κάπου χαμένος στον κόσμο του και ειδικά τις τελευταίες ώρες του προγράμματος θα είναι σχεδόν αδύνατο να αποδώσει.
4. Είναι πολύ εύκολο και συχνό το bullying μεταξύ τους με τα κινητά. Οπότε συχνά αντί το μυαλό τους να είναι στα μαθήματα έχουν την έγνοια μήπως κάποιος ανεβάσει κάτι προσβλητικό γι αυτούς. Έχουν τον πειρασμό και φωτογραφίες και βίντεο να τραβήξουν με τα κινητά για να τα δείξουν στους φίλους τους. Είναι γνωστό ότι και βίντεο από την ώρα του μαθήματος από κινητά που δεν μπορεί να δει ο καθηγητής ανεβάζουν στο διαδίκτυο.
Η όμορφη ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη» είχε στην αρχή μια φράση του Σοφοκλή : «Ότι ξεκινάει για καλό στον άνθρωπο στο τέλος καταντάει κατάρα». Είναι κρίμα τόσο εκπληκτικές συσκευές όπως τα κινητά να υποβαθμίζουν την ποιότητα φοίτησης των μαθητών στο Λύκειο. Και μόνο σαν αριθμομηχανές να είχαμε δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσουμε στο μάθημα θα ανέβαινε το επίπεδο διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών στο Λύκειο.
Για την παραίτηση του συναδέλφου θα ήθελα να πω ότι η κατάσταση που υπήρχε στο ΕΠΑΛ που υπηρετούσε λίγο πολύ υπάρχει σε όλα τα ΕΠΑΛ και σε μικρότερο βαθμό στα ΓΕΛ, επειδή στα ΕΠΑΛ είναι μεγαλύτερο το ποσοστό των προβληματικών μαθητών. Χθες μου έλεγε συνάδελφος αναπληρωτής που υπηρετεί σε επαρχιακό ΕΠΑΛ ότι τους έχουν τόσο χαλαρά τους μαθητές που όχι μόνο τα κινητά έχουν οι μαθητές στα χέρια τους την ώρα του μαθήματος, αλλά και μπαινοβγαίνουν ελεύθερα από την αίθουσα χωρίς να δίνουν λογαριασμό, αλλά και πηγαίνουν στο super market την ώρα του μαθήματος ! Ο καημένος ο συνάδελφος έκλαιγε την μοίρα του.
Πιστεύω ότι αν ο συνάδελφος που παραιτήθηκε την προηγούμενη μέρα έπαιρνε στο χέρι του το κομποσχοίνι και περνούσε κάθε κόμπο λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον δούλο σου τάδε, την δούλη σου τάδε» βλέποντας τα ονόματα των μαθητών του που είχε μάθημα την επόμενη μέρα, κατά ένα μυστήριο τρόπο χωρίς να αλλάξει η συμπεριφορά των μαθητών, θα τους έκαμνε αυτός μεγαλύτερη υπομονή. Και 120 ονόματα να έχεις να πεις δεν παίρνει ούτε 10 λεπτά.
Γιατί τελικά πρέπει να το καταλάβουμε ότι για όλα αυτά ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ οι μαθητές. Φταίμε όλοι εμείς, δεσποτάδες, παπάδες, πολιτικοί, καθηγητές, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, γονείς … που δεν είμαστε άγιοι. Έλεγε ο μεγάλος άγιος Πορφύριος «για να διορθωθούν τα παιδιά τους ΤΟ ΜΟΝΟ που χρειάζεται να κάνουν οι γονείς είναι να γίνουν άγιοι».
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Πηγή: alfavita.gr